॥ ૐ ॥
(રાગ : ખમાજ)
રાગદ્વેષ છોડી વીર બોલે, વીર પ્રભુની વાણી જ,
સત્ય સંયમ, શ્રદ્ધા તોલે, કર્મ ગ્રંથિનો છેદ જ ….
વીતરાગી હૃદય દ્વાર ખોલે, ગર્વ વાસના ત્યાગ જ,
પશુ-પક્ષી વેરભાવ ભૂલે, મહા માનવ તેમ જ ….
સંત તપ કરી પ્રેમ રાખે, જ્ઞાન કેવળ સાથ જ,
કામ – ક્રોધ – મોહ – કાઢી નાખે, સ્પર્શ કદી ન થાય જ ….
દોષ- શોક લેશ નહિ રાખે, ક્લેશ આવે ન પાસ જ,
મૌન (ભાવે) ભીતર રસ ચાખે, અંતર સમતા આત્મ જ ….
વસ્તુ આસક્તિ રાખે ન કદી, દૃષ્ટિ નિર્મળ હોય જ,
કાય – વાણી – મન – ગુપ્તી ભેદી શાંતિ અચળ સાર જ ….
દિવ્ય જીવન જાગૃત રાત-દી, સુગંધી સઘળે દેય જ,
લક્ષ ગર્વનું રાખે ન કોઈ દી, ક્ષણ સુધારી તેણે જ ….
રક્ષણ માગવું ભીતર કોઈનું, હૃદય એવું ન ગોઠે જ,
આત્મપ્રકાશ અખંડ જ્યોતિનો, ધ્યાન ચૂકે બને જડ જ ….
વેર-ઝેર આવે ન ભ્રાંતિનું, સ્થિર સ્વરૂપે વાસ જ,
પ્રેમશુદ્ધિ વિશ્વ વિજયનું, સત્ય કેવળ જ્ઞાન જ ….
॥ ૐ ॥